Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΣΦΥΡΙΞΕ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ

ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ


«Ηταν πολύ αργά το βράδυ, όταν ένα μικρό λευκό βαν σταμάτησε στον δρόμο. Ο οδηγός άνοιξε την πόρτα, έβγαλε μια ηλικιωμένη γυναίκα και την άφησε στο πεζοδρόμιο.
Κοίταξε γύρω του, μπήκε πάλι μέσα και έφυγε αστραπιαία».
Την επόμενη μέρα, οι περαστικοί ειδοποίησαν τον Δήμο Αθηναίων ότι μια γιαγιά σε άθλια κατάσταση βρισκόταν σωριασμένη στο πεζοδρόμιο. Ηταν το 15ο περιστατικό τα τελευταία δύο χρόνια. «Κάποιοι αφήνουν ανθρώπους στον δρόμο. Ανθρώπους ηλικιωμένους, ανθρώπους που έχουν ψυχικά προβλήματα, που είναι άστεγοι, άρρωστοι, βαριά ταλαιπωρημένοι. Ανθρώπους που δεν είναι σε θέση να μιλήσουν, να μας πουν ποιοι είναι», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Λευτέρης Σκιαδάς που είναι αντιδήμαρχος και πρόεδρος του Ιδρύματος Αστέγων του Δήμου Αθηναίων. 
Κανείς από τον δήμο δεν ξέρει ποιοι είναι αυτοί που παρατούν ανθρώπους στον δρόμο για να τους φροντίσει το Ιδρυμα. «Ξέρουν ότι έχουμε ένα πολύ ισχυρό δίκτυο κοινωνικής μέριμνας, που καθημερινά προσφέρει 4.000 μερίδες φαγητού σε άπορους ανθρώπους», λέει στα «ΝΕΑ» ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης. «Αυτός είναι ο λόγος που εγκαταλείπουν τους ανθρώπους αυτούς στα όρια του δήμου. Για να τους φροντίσουμε και να τους κρατήσουμε στη ζωή όσο περισσότερο γίνεται. Ενιωσα μεγάλο σοκ όταν πληροφορήθηκα ότι υπάρχει τέτοιο σχέδιο. Αλλά μέχρι στιγμής, δεν έχουμε βρει ποιοι το κάνουν. Θα τους βρούμε όμως».
Εκείνοι που εγκαταλείπουν τους άρρωστους στον δρόμο επιλέγουν σημεία στα βόρεια και νότια σύνορα του δήμου. «Εχουμε βρει ανθρώπους στις αρχές της Λεωφόρου Βουλιαγμένης, στην Κηφισίας και στη δυτική πλευρά του δήμου», λέει ο κ. Λευτέρης Σκιαδάς. Είναι ελληνικής καταγωγής και έχουν ηλικία από 70 μέχρι και 90 χρόνια. «Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι σε θέση να μιλήσουν με κατανοητό τρόπο. Κάποιοι είναι άρρωστοι σωματικά και ψυχικά. Κάποιοι άλλοι ίσως να βρίσκονταν για χρόνια στον δρόμο, σε άλλες περιοχές ίσως και μακριά από την Αττική. Η γιαγιά που βρήκαμε πριν από λίγο καιρό, πάσχει από Αλτσχάιμερ. Δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτα για το παρελθόν τους. Ποιοι είναι, πού βρίσκονταν πριν, ποιος τους πέταξε στον δρόμο».