Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΣΦΥΡΙΞΕ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ

Ερχόμενος από την δουλειά ένα βροχερό απόγευμα μου τηλεφώνησε μία φίλη που διατηρεί εξοχικό δίπλα στο δικό μου. Μου είπε κλαίγοντας ότι πυροβόλησαν τον Έκτορα, ότι έχει χτυπήσει σοβαρά κι ίσως δεν την βγάλει καθαρή. Έκλεισα το τηλέφωνο με κλάματα και χωρίς δεύτερη σκέψη έτρεξα στον τόπο του εγκλήματος.
Τα τραύματα του ήταν πολλαπλά και έτσι χρειάστηκε να τον μεταφέρουμε με κουβέρτα στον κτηνίατρο της περιοχής ώστε να του παραστούν οι πρώτες βοήθειες. Ο Έκτορας δέχθηκε δύο πυροβολισμούς από απόσταση λιγότερη του ενός μέτρου αφού ο επίδοξος δολοφόνος τοποθέτησε την κάννη της κυνηγετικής του καραμπίνας μέσα από την περίφραξη του κτήματος ώστε να έχει σίγουρη ευστοχία.
Η φίλη μας ανέφερε μία σιλουέτα ντυμένη στα χακί, με ένα κόκκινο μπουφάν και ένα ανοιχτόχρωμο καπέλο να πλησιάζει τον συρμάτινο φράχτη και να τοποθετεί την καραμπίνα του μέσα στον ιδιωτικό μας χώρο, σημαδεύοντας το σκυλί.

Ο Έκτορας ζει από θαύμα με μισό δεξιό αυτί, με ένα μάτι και με 50 σκάγια σε όλο του το σώμα όπως αποδείχθηκε ύστερα από μία σειρά εξετάσεων και ακτινογραφιών. Έχει αναρρώσει πλήρως από τα πολλαπλά σκάγια που δέχθηκε κι έχει βρει την ασφαλή στέγη και την τρυφερή αγκαλιά που πάντα αναζητούσε, αφού η ψυχολογία του ήταν εκείνη που επλήγη περισσότερο από κάθε άλλο σημείο στο κορμί του.
Η αγκαλιά και η στοργή θεωρείται απαραίτητη μετά από ένα τέτοιο περιστατικό καθώς το σκυλί μπορεί να αποκτήσει απρόβλεπτη και επικίνδυνη συμπεριφορά ύστερα από μια απόπειρα δολοφονίας του.
Το ηθικό δίδαγμα είναι ένα: ποτέ μα ποτέ δεν αφήνουμε μόνο του το κατοικίδιο σε ένα χώρο έστω κι αν είναι περιφραγμένος. Δεν είναι μόνο η τροφή η οποία είναι απαραίτητη για την διαβίωσή του αλλά η καθημερινή και αμέριστη προσοχή μας η οποία είναι αναγκαία για την μακροβιότητα του τετράποδου φίλου μας.